Alone My Song

Jason glimlachte zwakjes maar verbeten. Uiteindelijk stond hij op en tilde Candy op. Hij ging op het bed gaan zitten en liet Candy op zijn ongedeerde been zitten, terwijl hij het andere maar wat liet hangen terwijl de doek al bloedrood zag. Hij drukte Candy zachtjes tegen zich aan. Soms iets strakker wanneer hij even verkrampte van de pijn. Hij keek naar de gedaante die binnen was gekomen en knikte kort.

Candy schrok heel even en legde haar hoofd tegen zijn borst. Ze voelde haar vertrouwt bij hem. Ze keek naar haar zus. "Pas maar op dan, hij kan kwaad worden" zei ze zuchtend. Ze keek weer rustig naar Jason

"Wees maar niet bang. ik laat hem je niks doen." fluisterde hij en keek toen ook naar het andere meisje. "Geen van jullie." hij verkrampte weer even en kneep zijn ogen dicht toen een pijnscheut door zijn lichaam ging en drukte Candy opnieuw tegen hem aan, alsof ze een soort pijnstiller was. "Sorry." fluisterde hij toen tegen haar en liet haar wat losser.

"Weet ik heus wel,waarom ben je hier weer ingestoken nu"zei ze tegen haar. Ze ging tegen de deur aan zitten en keek even naar haar knieën waarop groten wonden waren. Het waren beten van de hond van Andrew en ook zweepslagen. ze zuchte even en wist niet echt meer waarom ze hier heen gekomen was.

Candy keek Jason aan. "Is niet erg hoor, ik voel er neit veel van" zei ze rustig tegen hem. Ze liet haar hoofd op zijn borst rusten en keek naar haar zus terwijl. "Weet ik veel" zei ze. "Hij haat in ieder geval mijn liedje" zei ze zuchtend en sip

Jason glimlachte flauwtjes en liet zijn armen losjes om haar heen liggen terwijl ze tegen hem aanlag. Hij besloot zich niet met het gesprek tussen de meiden te bemoeien en staarde naar het plafond terwijl hij de pijn probeerde te vergeten.

(ik moet even weg )

(doei )

Candy zuchtte en keek weer stil naar Jason. Ze sloot haar ogen even en was best moe. Ze ontspande haar iets mernu ze tegen hem aanlag. Ze zuchtte stil en bleef rustig tegen hem aanliggen

Een wonde die tamelijk groot was op haar gezicht bloede nog. Ze keek even naar haar handen en verbergde die onder haar mouwen. Ze keek de twee aan e rolde even met haar ogen zonder dat iemand het kon merken.

(ben er toch nog eventjes xD)

"Wat kom jij eigenlijk hier doen?" vroeg Jason zacht aan het andere meisje. Toen pas besefte hij dat ze elkaar niet eens kende. "Ik ben Jason trouwens." stelde hij zich snel voor en keek even naar Candy en voelde dat ze niet meer zo bang was als voordien. Hij gaf haar een zacht geruststellend kusje op haar hoofd. "Je mag gerust slapen." stelde hij haar gerust.

Candy schrok even van het kusje en werd iets roder. Ze was het niet gewoon dat iemand dat deed. Zeker geen jongen. "Oh euh hoeft neit hoor" zei ze snel. Ze keek haar zus even aan en dan weer rustig naar Jason

"Je lijkt echter wel moe." zei Jason nog steeds heel zacht en rustig. Zijn blauwe ogen waren bezorgd op Candy gericht en hij liet haar met een arm even los om wat van zijn zwarte haar uit zijn gezicht te vegen.

Candy keek hem aan. "Ik wil nie slape" zei ze stil. Ze zuchtte diep en ging dicht tegen hem aanzitten. Bij hem voelde ze haar rustiger en veiliger. Ze slikte even en keek hem stil aan. Daarna keek ze voor haar uit

"Ik ben Calthora,ik wou iets komen doen maar ben vergeten wat"zei ze tegen hem. Toen stond ze op ze hoorde niets meer op de gang. Ze opende de deur en liep naar haar eigen cel helemaal ergens achter in het gevang. Als snel was ze verdwenen op de gang. Er klonk een ijselijke gil toen. Het was Calthora die werd vastgegrepen en werd weg gedragen zonder te weten waarheen.

Candy sprong recht en rende naar de deur. Ze opende die stil en liep de gang op. Ze keek rond en had geen idee wat er kon gebeuren. Ze liep door en slikte even. Ze liep snel door en keek even naar andere gevangenen die best eng waren

"Je kunt niet eeuwig op blijven." zei Jason en keek toen terug naar het andere meisje dat zichzelf als Calthora voorstelde. Jason keek haar na en wou opstaan om samen met Candy naar buiten te rennen, want de deur stond nog open. Maar hij was zijn been volledig vergeten en viel voorover. En daar lag hij dan op zijn buik op de grond voor het bed. En deze keer schreeuwde hij het uit van de pijn in zijn been. In zijn hele lijf. "Candy.. doorlopen!" zei hij toen met zijn tanden op elkaar.

Candy liep hard door en hoorde de schreeuw. Ze slikte en rende snel door. Ze hoorde de hond blaffen en rende snel naar de gang