Alone My Song

Candy zuchtte eens diep. Opnieuw was ze in deze donkere,eenzame kamer gestopt. Waarom wist ze niet. Ze zuchtte en klom op het bed. Ze keek even door het raampje en zag niet veel. Ze plofte op haar bed en ging liggen. Ze neuriede haar liedje rustig. "Get My Outta Here..." song ze stil en zacht. Ze sloot haar ogen en zuchtte weer. Ze neuriede stil verder en sprong opeens recht toen ze een harde klap hoorde.

De deur van de donkere kamer werd geopend en met een ruwe duw werd Jason naar binnen gegooid. Met een onmense klap sloeg de deur terug dicht en Jason merkte beweging in de kamer door de klap. Hij kroop achteruit, tot tegen de muur en kroop ineen. Zijn benen opgetrokken en armen erom heen. Hij kneep zijn ogen dicht, wat niet veel verschil maakte want hij zag zoiezo niks.

Candy keek op en kroop even stil in een hoek. Ze zag dat een oudere jongen binnen werd gegooit. Ze ging rechtzitten op haar bed en keek hem even stil aan. "Wie ben jij?" vroeg ze stil en zacht. Ze keek afwachtend naar het donker waar ze zijn schim een beetje zag zitten, veel zag ze niet echt maar toch

Jason opende geschrokken zijn ogen terug toen hij iemand hoorde bewegen en daarna een stem hoorde. Er was hier dus toch iemand! Een meisje, om precieser te zijn. Hij stond voorzichtig op. "Jason." zei hij stil maar verstaanbaar en zette voorzichtig enkele passen in de richting van de stem. Zijn helderblauwe ogen waren al ietsje aangepast aan deze donkere ruimte en nu zag ook hij de schim zitten. Ze leek een stuk kleiner dan hijzelf. Op een afstandje bleef hij staan. "En jij? Wie ben jij?"

Candy keek rustig toen hij wat naar haar toe kwam. "Candy" zei ze stil. Ze keek naar de schim en zweeg weer. De meesten kenden haar wegens haar ouders. Nouja de clubleden zeker. Ze keek Jason rustig aan en wachtte af. "Ook gevangen?" zei ze zuchtend. Ze staarde naar de donkere grond onder haar voeten en zweeg.

"Anders zou ik hier niet staan." antwoordde Jason losjes en zuchtte diep. Hij stapte naar het bed toe en ging op de grond vlak naast het bed gaan zitten en staarde terug voor zich uit. "Hoe oud ben je?" vroeg hij nieuwsgierig. Haar stem en haar schim leken allen nog zo jong. Jonger dan hijzelf. Hoe ver gingen ze hier? Sloten ze nu ook al kinderen op? Kinderen die de zorg en vertrouwen nodig hebben van de mensen buitenaf? Jason schudde bij die gedachte afkeurend het hoofd.

Candy keek hem rustig aan. "15" antwoordde ze op zijn vraag. Ze keek even naar de donkere ruimte en zuchtte. "En jij dan?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze keek naar hem, ze kon al wat beter zien maar niet veel. "Kom maar naast me zitten hoor, de grond is koud en hard" zei ze rustig

Jason wachtte even af en stond uiteindelijk toch op om naast haar op het bed te gaan zitten. "17" zei hij op zijn stille, vriendelijke toontje, waar toch een tikkeltje angst in gevonden kon worden. Hij keek even naast zich, naar het meisje die hij nu al iets beter kon zien. "Het is jammer dat ik je niet duidelijk zie." zei hij eerlijk. Hij wou wel weten hoe zijn vrouwelijke gesprekspartner eruit zag.

Candy grinnikte. "Jou zie ik ook niet" zei ze rustig. Ze keek even naar de grond en zuchtte. Ze mistte haar ouders en ook Calthora. Waar zou ze nu zitten? Op de buitenplaats of in haar cel dacht ze. Ze zuchtte en keek weer zwijgend en rustig naar Jason

"Wat is deze plek eigenlijk?" vroeg Jason en liet zich achterover vallen op bed. HIj legde zijn armen onder zijn hoofd en staarde naar boven, niet dat daar wat interessants te zien was.

Candy keek hem aan. "Een gevangenis" zei ze zuchtend. Ze zuchtte en keek hem even aan. ze keek even naar het raampje en dan naar de grote ijzeren deur. Ze zweeg en keek nog even naar Jason

"Ik bedoel dit hier. Deze ruimte." zei Jason rustig. "Waarom zitten we hier? Het is hier donker en benauwd." hij zuchtte en ging weer rechtop gaan zitten terwijl hij even rondkeek en wat van zijn zwarte haar uit zijn gezichtsveld streek.

Candy keek hem aan. "De donkere kamer, voor gevangene om eenzaam ofzo te zijn" zei ze. "Meer weet ik niet, maar ik moet hier altijd zitten" zei ze zuchtend. Ze staarde even naar de grond en dan rustig naar Jason

"Altijd?" schrok Jason. "Wat naar..." vervolgde hij toen fluisterend en draaide zich wat naar Candy toe. "Maar echt eenzaam is het hier momenteel niet." zei hij nadenkend.

(ben zo terug)

Candy knikte. "Jep altijd" zuchtte ze. "Maar ik heb mijn eigen liedje dus het gaat wel, ik zing als ik me eenzaam voel" zei ze stil. "Maar ik snap niet waarom ze ons samen zetten" zei ze stil. Ze keek even rond en dan weer naar hem

Sam liep te pattrouilleren van kamer naar kamer. Hij keek de kamer in en liep toen verder; Hij floot een deuntje en liep verder. Hij geeuwde eens luid.

Candy hoorde het en zuchtte. "Fijn de baas is er weer" zei ze stil tegen Jason. Ze ging in een hoek zitten en neuriede haar eigen geschreven liedje. "Get me outta here..." neuriede ze stil. Ze hoopte dat hij voorbij hun kamer liep, ze vond hem altijd eng. Hij sloeg haar vaak en was snel kwaad. Ze zuchtte en neuriede verder

Sam hoorde het liedje en schreeuwde "stop met dat rotliedje!!!! hou je beter koest! dan ben je nog nuttig". Hij rolde met zijn ogen en liep verder door.

Candy schrok en zweeg. Waarom deed hij altijd zo. Gelukkig kwam hij neit in de kamer, dan had ze problemene. Ze zuchtte en keek naar de grond. Ze slikte even en was nu wel bang

Sam ging tegen de deur aanleunen. Ze ùmoesten hem altijd aanspreken met meneer Jacobs. Dat was namelijk omdat hij de baas was. Hij bleef tegen de deur aanleunen. Als Candy nog een keer zong. Had ze problemen.

Candy zuchtte. "Stomme eikel ook" zei ze stil. Ze keek naar Jason. "Hij doet echt altijd stom tegen me" zei ze rustig. Ze had geen idee dat hij voor de deur stond

Sam gromde en liep binnen "wat zei je tegen mij?! EIKEL?!". Hij greep Candy bij haar haar en sloeg haar in haar gezicht. Hij gooide haar tegen de muur en sloeg de deur achter zich dicht.

Cnady schrok en legde haar hand op haar wang. "Zie je" zei ze zuchtend. Ze bleef tegn de muur aanzitten en gromde zacht. "Ik haat het hier!!" riep ze hard

Jason sprong geschrokken op, maar voor hij het wist was de baas alweer weg. Hij hurkte voor haar en een beetje licht liet het zicht toe. "Je zou het hier voor miner haten.." zei Jason stil. "Laat eens zien.." hij haalde haar hand voorzichtig van haar wang en keek ernaar. "Gaat het?" vroeg hij zacht.

Candy knikte en zuchtte. "Ik wil hier weg, ik wil naar mijn zus of ouders" zei ze zacht. Ze legde haar hand er terug op, het deed echt pijn. Haar hoofd ook omdat die tegen de muur gebotst was. Ze zuchtte en veegde een traan weg