De gang op gesmete

Opeens hoorde je geschreeuw. Een bewaker smeet Antonio na een aframeling de gang op. Zijn lip en wenkbrauw bloeide. Maar de bewaker was er veel erger aan toe. Hij stonnd op en legde zijn hand op zijn schouder die wat pijn deed. Zo liep hij de gang door. Hij had gehoord van ene Amarath en Tessa maar ja.

Amaranth wandelde verder de gang af. Daar zag ze een jongeman lopen. Antonio heette hij, dacht ze zo.
Hé, jij! riep ze hem.
Ze liep op hem af en klopte hem op de schouder die hij niet vast had.
Heb jij ergens een bewaker gezien? Op die wat jou net afranselde na dan, zei ze.

"Nee,waarom"vroeg hij aan haar en veegde wat bloed van zijn gezicht. Hij keek haar aan en wachte. Hij keek haar aan ze had ongeveer zijn leeftijd.
En ze zat hier zo te zien al lang net als hem. Hij wachte op een antwoord en keek even naar de hand op zijn schouder.
Hij duwde zijn schouder weer in de kom en je hoorde even een gekraak.

O, moet een kamer regelen voor mijn zusje, die hier pas is. Je weet, zodat ze niet hoeft toe te kijken als ik eens iets voor haar regel, zei Amaranth glimlachend.
Ze keek hem aan. Zijn gezicht was bebloed. Ze zuchtte en scheurde een stukje van haar jasje af, waardoor hij nog kleiner werd, en maakte zijn gezicht ermee schoon.
Amaranth, zei ze toen, haar hand uitstekend.

Hij nam haar hand en schudde die even "Antonio"zei hij tegen haar.Hij streek zijn bijna witte haar dan uit zijn gezicht en keek haar aan.
"Je lijkt hier al lang te zitten"zei hij maar om een gesprek te zitten. Hij krom even ineen toen haar jas de wonde raakte maar deed dan weer gewoon.

Ja, zestien jaar. Sinds mijn 5e, weetjewel, zei Amaranth lachend.
Ze maakte verder zijn gezicht schoon, toen gooide ze het stukje stof in een hoekje. Toen zuchtte ze en trok een van haar meest meesterlijke pruillipjes.
Heb je echt geen bewaker gezien? Kom je dan mee zoeken? Je zult wel even weg moeten als ik er eentje vind, zei ze.

"Ik ga wel mee"zei hij tegen haar. Zelf zat hij hier al 20 jaar.
Hij zuchte even en keek haar aan. "Ik zit hier al 20 jaar,bijna elke gevangenen ken ik hier buiten jou ondaks je tijd dat je hier zit"zei hij tegen haar.
Hij stond wat rechter nu en zijn gezicht was helemaal schoon geen spetter bloed was er nog te zien.

Amaranth lachte.
Twintig jaar? Sinds je tweede? Dat geloof ik niet, ik weet nog goed dat ik hier als eerste gevangene binnenstapte, zei ze met een knipoog.
Ze lachte weer.
Ik raad je aan niet tegen mij te liegen, ik heb het helaas altijd door, zei ze toen.
Ze liepen iets verder.

"Geloof me sinds Sam men ouders dode zat ik bij hem thuis en dat beschouw ik ook als gevangenis. Maar wegens mijn brutaliteit heeft hij me hierheen gebracht"zei hij en haalde zijn schouders op. Over hem vertelde Sam heel weinig bijna niets,maar veel maakte hem dat niet uit.
"Ik hoopt dat we een bewaker vinden"zei hij tegen haar.
Hij grijnsde eventjes.

Hoezo dat? vroeg Amaranth verbaasd.
Ze keek even de hoek om.
Hierheen, zei ze en liep de andere gang in.

Hij volgde haar even de gang in."Gewoon"zei hij met een grijns op zijn gezicht.
Hij keek even opzij naar de cellen waar de andere inzaten.Hij voelde dat ze gevolgd werden door iets of iemand.
Maar daar zweeg hij maar over. Ze zou het ook wel merken.

Tessa zat dus weer in de cel van der zus.
ze zuchte diep en keek droog naar de grond.
ze vroeg zich af waarom der zus zo raar had gedaan.
ze stond op en liep naar de tralies.
ze keek rond en zag niks.
alleen maar gevangene die tegenover haar zaten.
toen hoorde ze voetstappen en keek ze om....

Amaranth zuchtte en keek de cellen in terwijl ze erlangs liep. Sommige gevangenen staarden haar spottend na, sommigen met jaloezie, sommigen begroetten haar vriendelijk.
Het leek of iemand haar en Antonio volgde, maar er volgden zoveel mensen haar, ze schonk er geen aandacht meer aan.
Releeaase me, zong ze zachtjes.
Misschien zou een van 'haar' bewakers het horen en naar haar toe komen. Want terwijl dat kind Candy 'Get me outta here' zong, zong Amaranth 'Release me'. En het leek meer effect te hebben.

Tessa hoorde wel voetstappen maar zag nog niemand.
ze zuchte diep en ging maar weer op het bed zitten.
toen hoorde ze een zacht gezing en ze herkende het liedje.
ze herinnerde het nog van vroeger dat liedje hoorde ze altijd.
ze keek weer op en geeuwde....

Hij hoorde het gezang en zuchte. Hij zelf had ook een lied. Hij zong het weinig.
Hij keek even naar een gevangene die hem misprijzend aankeek en gromde even waardoor die terugdeinsde.
Hij keek waar voorzich nog steeds met dat gevoel. Hij kon er niet echt tegen.
Wie volgde hun en waarom ?

Amaranth zuchtte.
Wat is er? vroeg ze geirriteerd aan Antonio.

"We worden gevolgd"zei hij tegen haar.
Hij keek haar even aan en keek dan achterom.
Hij zag een gestalte en liep er naar toe.
"Ik heb een bewaker gevonden"riep hij naar haar.
Het was een bewaker die hun volgde.

Amaranth lachte.
Dat is een standbeeld. zei ze.
Toen keek ze omlaag, het was een van Andrews honden die hen volgde.
Hup hondje, weg, zei ze, en het liep gehoorzaam weg.
Ze wenkte Antonio weer.
Verder? vroeg ze.

"Sorry men zicht is wat aangetast door die verdomde bewaker die me klop gaf"zei hij en liep naar haar. De hond liep grommend weg.
"En voor de rest wat doe je tegen de verveeling hier"zei hij tegen haar en glimlachte kort.
Hij keek even naar de gang waar niet echt leven op was.

Tessa hoorde nu toch zeker de stem van haar zus.
ze liep naar de tralies en begon aan de deur te trekken.
die begon te rammelen en keek in de richting van haar stem.
hopelijk reageerde ze op het geluid van de deur.....

Tegen de verveling bestaan bewakers, zei Amaranth met een geheimzinnig glimlachje.
Ze veegde haar donkere haren uit haar ogen en vroeg:
En jij?
Ze hoorde verderop iets rammelen. Ze merkte ook dat ze weer dichterbij haar eigen kamer kwam. Dat zal haar zusje dan zijn.

"Meestal vecht ik tegen de bewakers maar nu dool ik hier rond,aangezien ik hier veel mensen ken maar ze mogen niet buiten, jij en ik zijn waarschijnlijk de enige die dat mogen"zei hij tegen haar.
Hij hoorde het gerammel ook en rolde even met zijn ogen. Dit meisje had een bepaalde indruk op hem gemaakt hij kon aleen niet beschrijven de welke.

Tessa ging maar weer gewoon op bed zitten.
"die komen van zelf wel langs lopen".
ze zuchte en verveelde zich enorm.
ze keek op naar de gevangene tegen over haar.
ze keek maar weer doelloos naar de grond....

Ach zo, zei Amaranth rustig.
Ze kwam aan bij haar cel, het was inderdaad Tessa die daarbinnen rammelde.
Nou Antonio, ik zie je later wel, zei ze tegen Antonio en ging haar eigen cel in.

"Als ik een bewaker zie stuur ik hem wel"zei hij nog. Hij knikte naar haar en liep maar verder door op de gang. Zijn cel was niet heel ver af maar hij doolde liever wat rond. Hij kwam voorbij vele gevangen die zuchte en sliepen of teegen zichzelf praten.
Hij ging ergens tegen een muur zitten.