Amaranths paradijs

Dean moest lachen. Hij stapte van haar af en ging op de rand van het bed zitten.
Niet gaan smeken, alsjeblieft. Ik ben niet echt in de steming.
Hij loog een klein beetje, hij werd wel warmer van het aanbeeld maar zin in seks had hij niet.
Hij keek haar half geammuseerd en half opgewonden aan.

Amaranth rolde naar haar rug en liet alles los - een beetje schudden, verleidelijke pose aannemen. Ze trok een pruillip.
Naaaaauuuw, Deeaaaaan, doe niet zo gemeeeeeeeeein, zei ze met een zielige blik in haar ogen.
Ze werd een tikkeltje ongeduldig. Haar lichaam leek in brand te staan. In zo'n gevallen zou ze altijd meteen een bewaker nemen met de liefste beloftes die ze kon bedenken. Zouden ze hier ook werken? Het zou gewoon niet meer realistisch zijn als het plots niet werkte.
Deeeeeaaaaan, alsjeblieeeeeeeff, ik doe alles, maar dan ook echt alles, zei ze.
Ze ging met haar tong over haar lippen en keek hem verleidelijk in de ogen.

Ik denk dat je jezelf maar moet verwennen, want mijn oren staan er niet aan. En ik laat me niet omkopen, zei hij met een glimlach.
Ze kon alles uithalen maar hij hield zijn standpunt vast. Gelukig raakte ze hem niet aan.
Dat was namelijk zijn gevoelige snaar. Hij ga haar een kus op haar pruilip.

Ha, daar was het, het draadje dat de zinkende olifant zou redden! Am ging met haar handen over Deans rug en legde hem langzaam op haar naakte borst. Zodra ze voelde dat hij begon te smelten liet ze hem weer overeind komen - maar zij kwam met hem mee. Op de een of de andere manier lukte het haar om op zijn schoot te belanden. Haar hand kroop over zijn broek en trok die open. Daar kwam een bekend geval tevoorschijn. Am liet zichzelf tussen zijn benen op de grond vallen en nam het stevig in haar handen. Ze ging op haar knieën staan en gaf er een paar plagende likjes aan.
Toe, Dean, Ik wil dit zo graag hebben, zei ze met een goed gespeelde hongerige toon.

Dean genoot van de aanraking. Dem, ze was listig.
Je weet ook niet van ophouden?, fluisterde hij zacht.
Oké, jij wint. Hij aaide haar over wang en genoot nog even van haar hand.

Amaranth glimlachte en het bekende geval belandde in haar mond. Terwijl ze de jongeman met haar mond bevredigde keek ze af en toe op naar zijn gezicht. Zodra hij klaarkwam slikte ze alles met een duidelijk doch niet te onsmakelijk geluid door. Ze keek Dean aan en kroop weer op zijn schoot. Na een klein kusje in zijn nek nam ze hem in haar. Ze volgde zijn handen en veranderde af en toe van tempo. Pas toen hij voor de tweede keer klaarkwam ging ze van hem af.
Bedankt, fluisterde ze in zijn oor.
Ze kroop van hem af en ging op haar bed liggen - haar benen lagen weer open en deden pijn.

Dean knoopte zijn broek weer dicht en stond op. hij liep naar de tralie en keek naar de klok.
18:34.
Nog een uur of 5 en hij was weer een vrij man. Toen liep hij naar Am toe en ging naast haar op het bed zitten.
Hij legde zijn hand op haar knie.
Waarom.. waarom doe je dit?, vroeg hij zachtjes. Je word er niet echt beter van.

Amaranth keek hem aan, en keek toen naar haar bloedende benen.
Zo ben ik, zei ze.
Dit is mijn manier van overleven in de gevangenis. Wanneer ik vrij ben kan ik me op andere dingen concentreren, een huwelijk en een carriere bijvoorbeeld...
Even voelde ze sterke haat voor alle bewakers en gevangenen, vooral die nieuwe bewaakster Eclair en die nieuwe gevangene wiens naam ze niet kende. Als zij die honden niet hadden laten schrikken, hadden ze haar zelf nooit gebeten.
Stomme mensen... mompelde ze.

Dean grinnikte om haar woorden. Het zal wel beter worden, morgen kun je naar een dokter gaan om het te laten verzorgen, mompelde hij zacht.
Zoveel mogelijkheden waren er als je vrij bent.
En als ik die gevangenisbaas of wat dan ook ziet dan vermoord ik hem, zei hij kil. De beste jaren van zijn leven gewoon afgepakt.

Amaranth lachte zwakjes.
Niet doen, dankzij hem kan ik tenminste lezen, schrijven en tellen, antwoordde ze.
Ze bekeek haar benen. Het bloeden werd al minder. Ze legde ze weer op het bed en sloot haar ogen.
Eigenlijk heb ik best wel zin om een leventje te bouwen en ettertjes te baren, mompelde ze met een glimlach.

Oh Leuk, kinderen opvoeden, zei hij sarcastisch.
Volgens mij onderschat je het, vervolgde hij glimlachend. Hij streelde haar haar en speelde met haar vingers.
Ik hoop maar dat je gelukig word.

Amaranth grinnikte.
Ja, is toch leuk? zei ze, zonder haar ogen te openen.
Ze voelde zijn hand op haar haar en bij haar vingers. Ze opende haar ogen en vroeg:
Wat zou ik eigenlijk kunnen worden? Ik kan alleen zingen en gitaar spelen... en tekenen!

Ga je opeens mijn talenten gebruiken om voor jou onderdak te verzorgen? Ik dacht dat mevrouw met 1 glimlach wel iets kon regelen?, zei hij nog steeds glimachend.
Misschien kunnen we een duo vormen en doro het hele land doortrekken, we gaan miljoenen verdienen en dan kopen we een stuk grond en zetten er een opvangtehuis neer voor kansarme babytzeugjes die niet van hun moeder viool mogen spelen.

... en modebladen doorbladeren 's nachts onder hun deken? vervolgde Amaranth, ook met een glimlach.
Graag. Hoop ik maar dat je liedjes kunt schrijven, want die van mij zijn nogal... chaotisch, net als mijn leefstijl van 1 glimlach = miljoen dollar!

Dean grinnikte en keek haar aan charmant aan.
Weet je waar je zusje is, ze was er niet toen ik toener binnen kwam. In haar cel bedoel ik, vroeg hij aan haar.
Tooen vloog zijn blik even naar haar goddelijke lichaam en toen heel snel naar de muur.

Mijn zusje? vroeg Amaranth met een pruillip.
Is die soms interessanter dan ik of zo?
Ze keek hem aan met een goed gespeelde vernietigende blik en draaide haar blik toen naar een tekeningetje op de muur. Het was een portret van haar overgrootmoeder Anhyvar Lilith, die nooit oud leek te worden. Ze glimlachte en keek Dean weer aan.

Nee, nee, helemaal niet, zei Dean snel en bloosend. Gelukig had ze hem niet zien kijken. Dat zou echt een afgang zijn.
Ik zag haar alleen niet en omdat we zo gaan ontsnappen. Misschien intreseert je het geen borst..em..worst maar je zusje gaat met ons mee.

Amaranth lachte, niet om zijn fout maar om het feit dat hij dacht dat ze nu haar zus mee zou nemen.
In gang D zal waarschijnlijk vanavond toch iemand patrouilleren. Mijn zusje is tegen mijn manieren van overtuigen. Als we ontsnappen, is het beter om dat met z'n tweeën te doen en haar later op te halen, zei ze.
Ze keek hem weer aan en merkte dat hij bloosde. Ze glimlachte weer.
Is er iets? vroeg ze.

Dean schudde snel zijn hoofd, hij bloosde nog steeds.
Er is niks, loog hij. Oh god wat was hij slecht in liegen.
Dean keek even naar beneden of het opviel maar zijn broek zat gelukig wijd en viel het bijna niet op.
Dus we halen je zusje later op?, vroeg hij zo nochelatn mogelijk, wat hem niet echt lukte.

Amaranth rolde met haar ogen en knikte.
Als we zeker zijn dat niemand ons mist, verdwijnt ook zij, zei ze.
'Er is niks'. Yeah, sure. Geloofwaardig zeg!
Weet je zeker dat er niks is? vroeg ze, hem in de ogen kijkend.

Ja, ik weet het zeker, loog hij alweer. Dean keek haar express niet aan en hoopte dat ze niet door zou vragen.
Am kennede zou ze wel doorvragen. Ik denk dat ik me maar ga wassen, zei hij vlug.

Amaranth greep hem bij zijn pols.
Hey, vertel op, wat zit jou dwars? vroeg ze. Het leek of er iets serieus mis was.
Zich wassen? Er was zeker iets mis. Waar wilde hij zich wassen? Dat zou verdacht lijken, het was pas 7 uur.
Je kunt je trouwens hier douchen, als je wilt draai ik me wel om, zei ze.

Het is.. niets, zei hij zacht. Hij trok zijn arm los en ging naar de deur.
Dean zuchte en keek naar de halfnaakte Amarath. Ik gebruik mijn eigen wasbak wel , zei hij tegen haar.

Op Amaranths vertrokken gezicht kon je merken dat ze verdrietig was. Ze liep naar Dean toe en omhelsde hem. Na een paar seconden liet ze hem los. Ze deed haar togading goed om haar bovenlijf en opende de deur.
Dan... zie ik je dadelijk wel, als er niks is, als je in je eigen cel je gaat wassen... mompelde ze.
Ze glimlachte hem toe.