Dean's cel

Verveeld keek Dean voor zich uit. Dag in dag uit, keek hij elke ochtend naar dezelfde muur en elke keer was nog even saai.
Hij zat hier niet z'n hele jeugs lang, maar pas vanaf zijn 7e zat hij hier al. Vroeger, nog voor zijn 5e, was alles nog goed.
Maar toen werd hij weggehaald, hij kon zich nog de blik van zijn moeder herrineren toen hij het huis verliet.
Bijna elke nacht zag hij haar gezicht in zijn droom. Hij had er wel over nagedacht om te ontsnappen maar hij had nooit actie ondernomen.
Sommige bewakers waren jonger dan hij, maar zij hadden wapens en een thuis. Hij niet.
Zuchtend stond Dean op en keek door de tralies naar buiten. Daarzag hij een paar vogels vliegen.
Was hij ook maar zo vrij, dan kon hij werken, op avontuur gaan, een liefje zoeken, een gezin stichten. Maar dat zou nooit gebeuren.
Hij zou hier sterfen.

Tessa zat in der cel en lag op der bed.
ze vond het maar saai hier en zuchte.
ze keek tegenover haar in de andere cel.
ze zag een jongen uit der tralies kijken naar buiten.
ik vraag me af of die hier ookal zo lang zit dacht ze.
ze keek even naar de muren waar niks bijzonders was te zien.
soms keek ze op als ze voetstappen hoorden.
maar dat was dan een bewaker of de gevangene in de buurt....

Dean zuchte en keek naar zijn deur. Hij vond dat hij nou wel een pauze had verdient.
Langzaam stond hij op en liep naar de deur. hij zat hier al een tijd dus de bewakers vertrouwden hem wel dat hij niet wou ontsnappen, maar als hij gesnapt zou worden dan zou misschien hem dat de strop kosten.
Hij keek naar zijn schone handen en vervolgens naar de cel die tegenover hem zat.
Een meisje, dat volgens de bewakers Tessa genoemd werd, keek naar een muur.
Vanuit hier kon hij de klok niet zien maar misschien zij wel.
He Tessa, zei hij zacht. Kan jij op de klok kijken?

Tessa hoorde opeens haar naam en keek op.
ze zag dat het de jongen tegenover haar was.
hoe weet hij mijn naam dacht ze.
ze schudde haar hoofd en hoorde opeens zijn vraag.
ze stond op en liep naar de tralies toe.
ze veegde een pluk haar achter haar oor en keek.
ze kon de klok vanaf hier net zien.
haar blik ging weer naar Dean "ja ik kan hem zien".
ze glimlachte lichtjes en probeerde te kijken hoelaat het is.....

En?, vroeg Dean aan Tessa. Hij wou graag weten of hij bijna naar buiten mag.
Dan kon hij even langs alle cellen gaan lopen en eventueel wat gevangenen helpen als ze iets nodig hadden. Een dagelijkse routine wat hij deed, maar het was moeilijk om hier voor iets extra's te zorgen.
Hij kreeg het voor elkaar om vrienden te worden met de bewakers maar hij wist dat 'gezelschap' hier ook een rol in speelden. Dat zag je ook wel want naast de cel van Tessa zat een betere cel dan allemaal, dat krijg je niet omdat je gevangene van de maand bent geworden.
Het was moeilijk overleven hier en als vrouw zijne moest je wel een hoer zijn wou je blijven leven met extra's. En als man kan je het beste gehoorzamen en vrienden proberen te maken. niet proberen te onsnappen helpt ook.
Maar hij vond Tessa te jong voor een meisje dat zivh zomaar aanbied. Waarschijnlijk heeft iemand anders dit plaatsje geregelt hier.
Hier zijn de betere cellen dan waaranders in de gevangenis.

Amaranth liep naar haar cel. Daar stond een jongen te praten met Tessa. Ze had niet meegekregen waar ze het over hadden.
Hey, Tessa! Vriendje? vroeg ze lachend.
Ze stak haar hand uit naar de jongen.
Amaranth, stelde ze zich voor.
Hij was wel knap en zat hier ook al lang. Hoe zou hij zijn tijd doorbrengen? Zeker niet als zij, er waren hier te weinig vrouwelijke bewakers. Maar hoe kwam hij dan aan zo'n goede cel?

Dean grijnsde om de opmerking van de jongedame die zich voorstelde als Amaranth. Hij schudde de hand, die net door de tralies paste, en keek haar aan.
Ze was jong-volwassen en had bruin haar, en de kleur van haar ogen kon hij niet erg goed zien.
Ik voreg net aan Tessa of ze wist hoe laat het is, ik wil namelijk even van mijn pauze genieten,zei hij vriendelijk.

Tessa keek naar de klok en dacht even na.
"het is bijna 3 uur" ze keek nog even naar de klok.
daarna keek ze naar Dean en glimlachte.
toen hoorde ze de stem van Amaranth en hoorde wat ze zei.
ze kreeg blosjes "nee" ze rolde met der ogen.
ze bleef even bij de tralies staan en draaide zich om.
ze ging weer op haar bed zitten en zuchte.....

Amaranth lachte weer en knikte.
Het is inderdaad drie uur, zei ze.
Toen keek ze rond en kwam dichterbij Dean. Ze fluisterde in zijn oor:
Kom maar gewoon naar buiten!
Ze trok haar 'skeleton key' uit het zakje van haar minirok en stak die in zijn slot. Ze trok de deur open en Dean eruit.

Bedankt, zei hij glimlachend. Hij keek even omzich heen.
Eigenlijk mag ik pas om kwart over drie eruit, want dan lopen er bewakers rond die ik ken. Hij keek haar weer aan.
Dat is ook een reden dat mijn cel wat leefbaarder is
Hij strekte zijn benen en liep een meter. Het was er verdomd stil.
En wat is jou cel, of ben je geen gevangene?, vroeg hij grijnzend.

Tessa keek naar de 2 en rolde met der ogen.
en ik mag hier weer blijven zitten dacht ze.
ze keek naar der pistoolkoker en zuchte.
ze deed een pluk haar achter haar oor en trok der benen op.
ze sloeg der armen erom heen en legde haar hoofd erop.
ze zuchte diep en verveelde zich dood.....

Amaranth lachte.
Ja, ik ben een gevangene, dit is mijn cel, zei ze.
Ze opende de deur naar haar cel.
Even thee drinken? stelde ze voor toen ze merkte dat een bewaker een theepot had gebracht.
Toen riep ze naar Tessa:
Zusje, heb jij ook al thee gekregen? Of wil je een kopje?

Tessa hoorde Amaranth's stem en luisterde wat ze zei.
"nee ik krijg geen thee" ze keek even gek.
"dat jij alles voor elkaar krijgt" ze rolde even met der ogen.
"ja graag alles beter dan water" ze zuchte even.
ze keek naar de muur die tussen de cel van haar en haar zus zat.
ze geeuwde en bleef op het bed zitten.....

Amaranth grinnikte.
Ze goot wat thee in een kopje en gaf het aan Tessa. Ze gaf er ook een bonbon bij, die ze nog had van de vorige bezoek van een van haar bewakers.
Smakelijk, zei ze tegen haar zus.

Tessa stond maar op en pakte het aan.
ze keek naar de thee en glimlachte.
"bedankt" zei ze zacht en ging op bed zitten.
ze zette het kopje neer en keek naar de bonbon.
chocolade!!!! dacht ze.
ze at de bonbon op en grinnikte.
ze pakte haar kopje met thee en begon te blazen.
en rustig nam ze er een slokje van en ze zuchte....

Dean gooide water in zijn gezicht. Hoe kon hij zo stom zijn? Dean zat voor een emmer met daarop een kapotten spiegel. Hij had een broek aan maar zijn t-shirt had hij even uitgedaan.
Hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht, hij moest het tenkoste van alles zien te verbergen.
Dean zuchte en pakte een uit washandje en begon zich te wassen.

Amaranth ijsbeerde nog een uurtje in haar cel, per twee seconden op de klok kijkend. Eindelijk, toen het acht uur was, hield ze het niet meer uit. Ze vlocht haar haren, deed alle kleren die ze zelf had gemaakt in een zachte leren tas. Toen trok ze een lange witte t-shirt met een zwarte Mickey Mouse erop aan, met een baggy spijkerbroek en een paar zwarte AllStars. Ze gooide haar tas om haar schouders, deed een zwarte baret op haar hoofd en liep naar Deans cel. Met haar 'skeleton key' opende ze de deur en kwam naar binnen.
Hey, ben je klaar? vroeg ze.
Ze keek even naar zijn naakte gespierde borst en toen weer in zijn mooie ogen, waar ze af en toe in verdwaalde.

Dean keek op en zag het gezicht van Am.
Ja, hij keek even omzich heen of dierbare spullen had, maar die had hij al ingepakt, ja, ik ben klaar.
Dean stond op en en deed zijn t-shirt aan. voor de laatste keer keek hij zijn cel in en nikte toen.
Zullen we gaan?

Amaranth knikte maar bleef staan. Ze keek rond, niet wetend waarom ze niet wilde lopen. Ze zuchtte en keek Dean aan. Het viel haar weer in dat hij ook best knap was. Hij zag er lief uit, met zijn simpele kleren, simpele haren en simpele bezittingen.
Umm... zei ze.
Ze kon geen woord meer uitbrengen. Ze wist gewoon echt niet wat te doen, gedeeltelijk door iets onduidelijks maar voor een groot deel door hem.

Moet ik je dragen of kan jezelf lopen?, vroeg hij met een glimlach.
Dean keek haar onder zijn haargrens aan.
Ik moet je oets vertellen, begon hij. Ik denk dat ik je erg mag. Erg erg erg mag.
Hij wachte af op een reactie.

Amaranth keek blozend naar de grond.
Neeh, ik denk dat je je vergist, mompelde ze.
Zag hij soms dat ze hem leuk vond, en besloot hij haar een beetje te plagen? Hoe kon hij zo gemeen zijn? Hij lachte gewoon om haar gevoelens, dat was het. Fijn.
Zullen we gaan, zei ze.
Ze liep de deur uit.

[Gaan we verder posten in... uhh... bossen?]