Verzorging

Candy keek hem aan. "Maar je wilde me beschermen, dat is toch goed" zei ze rustig. Ze zuchtte even en zweeg weer. Ze omhelsde hem voorzichtig

Jason voelde enkele tranen over zijn gezicht glijden en kneep zijn ogen dicht toen hij zijn armen stevig om Candy sloot. Tuurlijk wou hij haar beschermen, dat was zijn enige resterende doel van zijn leven!

Candy veegde wat tranen weg en keek hem aan. "Pieker er nou niet over, anders was het slechter afgelopen" zei ze stil. Ze keek hem rustig aan

Jason knikte instemmend en ging nu toch rechtop gaan zitten; Zijn hele lichaam deed pijn. Hij keek naar Candy en ging even met zijn hand door haar haar. Wat was ze toch mooi. Onwillekeurig kwam een gelukkig glimlachje op zijn gezicht en hij kuste haar op de mond.

Candy keek hem aan en zoende mee. Ze streelde nog altijd zijn buik en nog steeds durfde ze neit lager. Ze zoende rustig en sloot heel even haar ogen. Daarna keek ze hem weer rustig aan

Jason wou haar op zijn schoot zetten, maar daar deed zijn ene been nu teveel pijn voor. Haar aanrakingen aan zijn buik kriebelden en bezorgden hem een goed gevoel. Hijzelf maakte weer de cirkelende bewegingen. met zijn ene hand op haar arm, de andere op haar been.

"pardon hier wordt niet gezoend dus... afstand!"riep Sam en hij duwde de twee uit elkaar. Hij keek beiden streng aan. "jij jongen mag een straf gaan uitzitten... ik heb je gehoord"

Jason ging terug op zijn rug gaan liggen en staarde naar het plafond. "Ik moest hier zoiezo zitten." mompelde hij en keek kwaad naar Sam. "Zelfs toen ik niks had gedaan! Dan zit ik hier liever met een reden!"

Candy schrok en viel bijna van het bed af. Ze sprong er snel af en keek Sam bang aan. "Maar je begrijpt het neit! Hij wilde me beschermen tegen een man!" riep ze tegen hem

Sam duwde Jason de kamer uit 'nu wegwezen hier! naar je cel hup!". Hij gromde "anders vil ik je levend".

Candy keek geschrokken toe. "Niet doen hij is gewond!!" riep ze naar Sam. Ze trilde van angst en wilde niet alleen zijn

Jason stond met moeite recht en keek naar hem. "Candy moet met me mee!" zei hij en keek streng naar hem. "Dat werd me beloofd.."

"ze komt zo"zei Sam "ga nu". Hij gromde "ik moet even met haar praten". Hij keek emotieloos naar Jason "weg nu!"

Jason keek naar de twee en vertrouwde het niet volledig. Maar was niet in staat er wat tegen te doen. Wankel liep hij naar zijn cel terug.

Sam keek toen naar Candy. Hij ging naast haar zitten en hij zuchtte diep "is hij werkelijk diegene die je wilt?"

Candy keek Jason bang na en keek dan naar Sam. "ja" zei ze stil, waarom vroeg hij dat nou?

"echt?"vroeg Sam ùet een stille toon. Hij zuchtte diep "ik weet dat ik hier de baas ben en dat ik nogal erg ben maar ik heb ook gevoelens".

Candy keek hem aan, ze snapte opeens wat hij bedoelde. "Nou en dan, ik ga naar Jason" zei ze snel en ze sprong van het bed en wilde weglopen

Sam hield Candy tegen "ben ik zo verschrikkelijk dan? Echt ik snap niet wat er mis met me is". Hij hield haar stevig tegen.

Candy schrok en trok haar los. "Laat los" mompelde ze. Ze keek hem even aan. "Nou als je denkt aan mijn ontvoering en striemen" gromde ze. Ze trok haar los enwilde opnieuw snel weglopen

Sam greep haar weer beet. Hij duwde haar tegen zich aan. Hij omarmde haar" je hoeft je geen zorgen maken"

Candy schrok en probeerde uit zijn armen te komen. "Ik meen het laat los!" gromde ze kwaad

Jason stond terug in de deuropening van de ziekenboeg omdat hij het wachten beu was. Emotieloos keek hij naar de twee. "Laat haar." zei hij rustig maar keek toen strak naar Sam.

Candy keek en zag Jason. Ze trok haar meteen los en rende naar hem toe. Ze sloeg voorzichtig haar armen rond hem heen

Jason sloeg een arm om haar heen. Deels als steun, deels om haar bij zich te hebben. Hij wierp een laatste blik op sam, waarna hij zich omdraaide en met Candy naar zijn cel ging