Elena's cel

Elena zat zwijgend op haar bed wat voor zich uit te staren. Diep in gedachten verzonken. Jason had haar laten vallen voor die Candy. Ze hoorde plots voetstappen in de gang waar haar cel was en wist zeker dat het een bewaker was. Ze bleef doodstil op haar bed zitten en hoopte dat hij gewoon door zou lopen.

Dennis kwam aanlopen en keek naar het meisje. "Hoe je koets hé!" zei hij e keek haar aan. Hij wist dat hij kwaad kon worden al ze niet deden wat hij wou. Hij lachte en bleef even staan.

Elena slikte en keek naar de bewaker die een paar jaartjes ouder was dan zijzelf. 'Ik doe toch niks?' snauwde ze en kroop tegen de muur. Ze trok haar korte rokje zo veel mogelijk over haar benen heen.

Denniszag dat ze dat deed en lachte. "Ik zeg het maar voor je je wat in je kop haalt!" Zei hij en leune tegen de cel aan. Hij lachte brede.

Elena bleef in de hoek van haar bed tegen de muur aan zitten en bleef Dennis in de gaten houden. Ze slikte toen hij zo breed lachte en hield zich zo stil mogelijk.

"Wat heb jij eigenlijk gedaan dat je hier zit." Zei hij en keek haar aan. Hij lachte. Dit meisje zou toch niet veel verkeerd doen. Hij ging nog steeds tegen de cel.

Een stilte volgde. 'Niks.' zei Elena uiteindelijk stil en trok haar benen op om haar armen eromheen te kunnen leggen. 'Helemaal niks...'

"Waarom zit je hier dan ?" Zei hij. Ze móést wat gedaan hebben anders was ze iet hier. Hij lachte kort.

'Niks.' bleef ze volhouden. 'NIKS!' ze kroop zoveel ze kon in elkaar en trok opnieuw haar rokje wat meer over haar benen omdat het steeds de neiging had omhoog te kruipen.

Dennis lachte en keek naar het meisje. 'Als jij dat zegt, mag ik ook vast wel ff je cel onderzoeken op wapens!" Zei hij toen tegen het meisje.

Amaranth wandelde van de binnenplaats door de gang naar haar eigen cel. Vlak voordat ze er aankwam zag ze een bewaker bij een cel praten met een meisje. Ze zou Elena heten.
Hoe dan ook, ze zag er best bang uit. Amaranth besloot te proberen haar te helpen, niet iedereen kon immers haar leventje leiden.
Wapens? Bij Elena? Alsjeblieft, laat me niet lachen! Elena weet niet eens wat wapens zijn, toch Eleentje? zei ze terwijl ze ook glimlachend tegen de cel leunde.
Ze keek naar Elena, snoof en staarde toen de bewaker in de ogen. Ze had hem nooit eerder gezien, maar anders dan de andere bewakers kon hij niet zijn, toch?
Mijn kamer mag je anders wel komen onderzoeken. Wie weet heb ik er vijf bazooka's, een wintervoorraad Kalashnikovs en nog wat bommen onder mijn bed, zei ze met een lage stem.
Hmm, hij was best knap. Dit zou nog eens wat kunnen worden. Ze boog een heel klein stukje voorover waardoor haar revealing bolerootje open viel en uitzicht gaf op haar beha.

Dennis hoorde wat Amaranth zei en hij luisterde er naar. Toen ze vooroverboog slikte hij. Hij stond op. "Oké, maar zou je me kunnen vertellen wat ze heeft, ze doet nogal raar." Zei hij. Hij lachte. Leuk meisje dacht hij en keek haar aan. "En jij hebt een uurtje vrij ofzo?" Zei hij met een big smile.

Amaranth glimlachte terug.
Ze heeft niets, je maakt haar gewoon bang. Je weet, een mug wordt bang van een olifant, zei ze.
Ze keek naar Elena. Nu lette die bewaker niet meer op het meisje, ze was veilig.
Alsjeblieft, lieverd, ik liep van de binnenplaats naar mijn cel. Ik word om een of andere reden niet meer bewaakt, zei Amaranth toen quasi-verdrietig.

"Mhh." Zei hij "Das raar." Hij keek naar het meisje, Elena. "Ik laat haar wel met rust." Zei hij en keek naar Amaranth. "Zou jij eens terug gaan naar je cel!" Zei hij nep-boos.

Amaranth trok een plagende pruillip.
Nee, ik wil niet, je zult me erheen moeten slepen, zei ze op zeurderige toon.
Ze kruiste haar armen voor haar borst en staarde de bewaker weer in zijn gezicht.

"Ojee! Dan moet dat maar!" Zei hij sarcastich en trok aan haar armen. Hij deed net of het niet lukte. "Ojee, je bent veel te zwaar!" Zei hij lachend enkeek naar Elena. Toen weer naar Ammy.Hij begon verliefd te worden op deze dame.

Amaranth bleef eerst stevig staan, en liet zich toen lachend slap worden en meeslepen.
Lukte het niet? zei ze glimlachend.
Snel bedacht ze hoe haar kamer nu was. Schoon, opgeruimd, leeg? Ze dacht het wel. Zo had ze het tenminste achtergelaten. Toen keek ze de bewaker aan. Die blik van hem - was dat een verliefde blik? Dat kon nog goed van pas komen, vooral omdat Dennis best een belangrijke bewaker was. Als ze Andrew niet kon hebben dan zou ze maar genoegen moeten nemen met deze.