Jasons Cel

Door de harde trap die Jason had gekregen was hij even niet in staat geweest zich echt te verweren. Met een pijnlijke blik had hij toegekeken hoe Candy in haar cel opgesloten werd en beetje bij beetje verder van hem was. Met een klap werd hij zijn eigen cel ingegooid en bleef op de grond liggen. Niet alleen omdat hij zich momenteel heel zwak voelde, maar ook gebroken binnenin. Candy was het enige dat hem hier staande hield. Zij was zijn drug, zijn levensmiddel, en nu werd ook dat van hem afgenomen. Woede stroomde over zijn hele lijf en wankel stond hij op. Hij leunde tegen de muur en staarde ernaar. Hij balde zijn handen tot vuisten en met een schreeuw sloeg hij zo hard hij kon tegen die muur. En opnieuw, en opnieuw en opnieuw.. Na even liet hij zich tegen de muur op zijn knieën zakken en liet zijn hoofd hangen en zijn hand tegen de grond rusten. Bloedriviertjes stroomden langs verschillende plekken op zijn hand terwijl een traan zijn oog verliet.

Wankel kwam Jason terug aan bij zijn cel. hij stond al open, dus ging hij naar binnen en ging uitgeput op het bed gaan zitten. Hij legde zijn hand op zijn borst en voelde zijn hart kloppen. Gelukkig klopte het nog.. maar het klopte enkel en alleen voor Candy. ongerust over wat sam met haar aan het bespreken was, bleef hij wachten in zijn cel. Hij had de deur open gelaten en hield deze goed in de gaten.

Candy kwam achter hem aangelopen en deed de cel nu wel dicht. Ze ging bij hem op het bed zitten en keek hem aan. Ze gaf een zoen en legde haar hand op zijn arm. Ze glimlachtte zwak en wachtte rustig af

Jason was naar de grond aan het staren. Er ging zoveel door zijn hoofd. De moord die hij gepleegd had, alle pijn die ze hadden gevoeld, de verkrachter, nu sam die met Candy zat te knuffelen.. toen hij plots iemand hem voelde aanraken sloeg hij haar hand weg. Hij besefte toen pas wat hij had gedaan en keek geschrokken op. "Sorry." zei hij meteen en wendde zijn blik terug af.

Candy keek hem aan en zweeg even. "Er is iets he" zei ze stil. Ze legde haar hand voorzichtig terug en wachtte voorzichtig af. Ze zag dat er iets was. Ze wilde niet dat hij zich de hele tijd schuldig zou voelen

"Tuurlijk is er iets!" schoot Jason uit en hij stond op. Hij schoot bijna terug door zijn been en verbeet de pijn snel. "We zitten hier! In een cel! Eerst voor niks! En nu ben ik zo lomp om het in mijn stomme kop te halen een moord te plegen!" Hij bleef even met zijn rug naar haar toe staan en zuchtte toen. Waarom schoot hij uit? Candy kon er toch niks aan doen. Hij draaide zich langzaam terug naar haar toe. "Het spijt me." fluisterde hij. "Ik mag het niet op jou uitwerken.." hij bleef naast het bed staan en keek naar Candy die nog neer zat.

Candy schrok en zweeg meteen. Ze keek hem aan en staarde meteen naar de grond. Ze zweeg en keek neit op. Ze begreep hem wel maar...Ze schudde de gedachte weg en zuchtte diep. Ze zweeg nog steeds

Jason ging terug naast haar gaan zitten. "Sorry." fluisterde hij opnieuw. Hij legde zijn armen om haar heen en liet zijn hoofd op haar schouder rusten.

Candy zweeg nog en legde haar hand weer op zijn arm. Ze keek hem even aan en staarde weer naar de grond. Ze wou dat dit nooit gebeurt was

Jason begon haar weer zachtjes in haar hals te kussen, bij haar schouder, waar zijn hoofd rustte. Hij wou het goed maken met zijn lieve Candy om zijn plotse uitval. Hij liet zijn ene hand op haar been rusten en het andere om haar heen.

Oliver zat tegen een muur te leunen met een sigaret in zijn mond. Hij rookte zo te zien, hij zei niets? daar had hij geen zin in.

Candy sloot zacht haar ogen en genoot er wat van. Ze keek rustig en sloot ze weer. Ze streelde over zijn arm en legde dan haar hand op zijn buik. Ze keek even stil naar de bewaker buiten amar dan weer naar Jason.

(tis een gevangene srry xD)

Oliver geeuwde eens verveeld en keek toen in de cel "mag ik jullie prettig momentje verstoren en mag ik erbij? Ik verveel me namelijk dood"zei hij. Hij blies de rook in de lucht.

Jason lette niet eens op de jongen buiten. het enige wat nog telde waren hij en Candy. Hij voelde het weer kriebelen in zijn buik en zijn mond was op zoek naar die van haar. Terwijl zijn hand zachtjes over haar been wreef. Pas toen de jongen begon te spreken keek hij op. "Hmm??" vroeg hij nonchalant en keek wie wat vroeg.

Candy keek op en keek dan naar Jason. Hij mocht kiezen, haar maakte het niet zoveel uit. Ze gaf Jason snel een zoen en wreef nog over zijn buik. Ze keek even naar haar striem waar hij over wreef die gelukkig geen pijn meer deed

"mag ik jullie prettig momentje verstoren zodat ik erbij kan?"vroeg Oliver verveeld en hij hief de sleutel op "van een bewaker gepikt". Hij blies de rook in de cel en trok weer van zijn sigaret. Hij stopte de sleutel in het sleutelgat en stak die toen weer in zijn broekzak. Hij ging tussen beiden zitten. "ik ben Oliver, je mag me Oli noemen"

"Moet jij niet ergens in een cel zitten?" vroeg Jason terwijl hij terug naar Candy keek en haar een kus teurg gaf. "Zoals de meeste gevangene.." Hij keek wel verbaasd op toen hij plots tussen beide kwam zitten. "Uh.. Oli.. welk deel versta je niet van EIGEN CEL?"

Candy schrok en schoof wat naar achteren. Ze keek hem stil aan en zweeg. Ze keek naar de grond en bleef kijken. Daarnet was het leuker dacht ze zuchtend. Ze zweeg de hele tijd en keek nog even naar Jason en Oliver

"bwa even denken... ik wil graag wat maten om me heen en die bewaker ligt toch te pitten". Hij trok weer van zijn sigaret en blies kringetjes in de lucht.

Jason wuifde met zijn hand de rook weg. "Kijk.. oli.. ik en me meisje proberen een relatie te onderhouden. Dus tot ziens.. Zoek jezelf een leuk meisje, of jongen, of wat dan ook, maakt mij niet uit!" zei Jason geïrriteerd toen hij zag dat ook Candy het maar niks vond.

"haha zo liefde oelalalaaaaaahhhh..."zei Oliver op een plagerige toon. Hij was de broer van Sam maar daar zei hij niets over. Hij lachtte even "wat rust kan geen kwaaad"

Candy keek Jason stil aan. Zijn meisje? Ze werd iets roder. Ze wilde wel maar nu was het natuurlijk nog niet. Nouja het kwam vast nog dacht ze rustig. Ze hoestte even van en rook en schoof nog achteruit

"Inderdaad, en nu hebben wij rust nodig!" bromde Jason. Hij duwde Oli van het bed af en wees hem de uitgang van de cel. "Wegwezen." zei hij geïrriteerd en nam meteen zijn plaats in zodat hij terug naast Candy kwam te zitten. Hij merkte plots haar blos en was er best verbaasd over. Waarom bloosde ze? Was het omdat Oliver naast haar was komen zitten?

Oliver lachtte en ging tegen de muur aanleunen. "-Hij keek beiden koeltjes aan "wel hoe heten jullie?" vroeg hij toen.

Candy ging dicht tegen hem aanzitten. Ze zweeg en keek even naar Oliver. Ze keek dan naar Jason en hoopte dat de kleur zou verdwijnen. Ze legde haar hoofd tegen hem en keek stil naar oliver